Alter Ego

Θα σου τηλεφωνούσα…

Θα άφηνα παντού σημειώματα

φορτωμένα από την ανάσα του πόθου μου.

Θα ξυπνούσα τις νύχτες

ιδρωμένη από του φόβου το άγγιγμα

και θα ήταν ο φόβος  σεντόνι μου.

Θα σου έσκαβα με τα χέρια τη νύχτα

να φωλιάσεις στον κόρφο μου.

Θα σκορπούσα το νήδυμο ύπνο σου

τον ανέντιμο την ώρα του πόνου μου.

Θα απίθωνα τη ζωή στην παλάμη σου

κι ας την έκανες τρίμμα από άργιλο.

Θα υπέμενα τη σκοτεινή φυγή της σκέψης σου,

δειλή εγώ ν’ αντιταχτώ στη θέλησή μου.

Θα σε καλούσα με το αρχαίο λησμονημένο σου όνομα.

Αν ήμουν άλλη…